استفلال، پلاک یک: سید مهدی رحمتی

- قبل از شروع لیگ برتر هر روزی که از فصل نقل و انتقالات می گذشت در حین همه آمدن هایی که از جنس پایمال شدن غرور هوادار و رفتن هایی که از جنس بی انصافی بود، دنبال یک نوشدارو می گشتم. زمان گذشت. از نوشدارو نا امید گشته و دل خوش به شروع لیگ بودیم که ماجرای کسر یک امتیاز، سوت های اشتباه و گاهی اوقات ناراحتی سید مهدی رحمتی که ناشی از پایمال شدن حق توسط منتقدان، رقیبان و کادرفنی تیم ملی بود به طور کلی آن چشمی را بست که قصد داشت خوش بینانه به این فوتبال نگاه کند اما…

اما هنوز هم هستند کسانی که با واسطه قرار دادن آنها می توان از این فوتبال لذت برد و به دیده خوش به آن نگاه کرد. امسال اکثر این میانجی گرهای فوتبال ایران در استقلال جمع شده اند و یکی از آنها هم سید مهدی رحمتی است. شما غیرت را به غیر از در دستان رحمتی و ساق های حیدری، تیموریان، مجیدی و منتظری کجا جست و جو می کنید؟ در مردی که به قول هواداران آنها اسطوره یک باشگاه تهرانی است اما تیم های لیگ برتر را تفریحی تجربه می کند و حال در تبریز توپ می زند؟ اگر غیرت را کوچک کرده و به شکل سلول سلول درآورده و تعریفی کم از آن ارائه دهیم، می شود: از جان مایه گذاشتن برای پیراهنی که بر تن داری. رحمتی یکی از همان هاست که لااقل معنی حداقلی غیرت را حقیقت داده است و با عکس العمل هایش می گوید هنوز هم می توان امیدی به این فوتبال داشت.

عدم فیکس بودن در تیم ملی کم به وحید طالب لو ضربه نزد. طالب لو ذره ذره از نقطه اوج خود فاصله گرفت و حال تصور کنید سید مهدی رحمتی چه قدرتی دارد که با وجود برتر بودن در ایران و حتی در آسیا در حالی که به تیم ملی دعوت نمی شود، درون دروازه استقلال می ایستد و منتقدان بی انصاف و عده ای قلم به دست خود فروخته، دانستن فرمول های ریاضی، پیش بینی جهت وزش باد و محاسبه سرعت آن را وظیفه سید مهدی رحمتی می دانند. سید مهدی رحمتی آن قدر خوب کار کرده است که آبی ها به گل نخوردن عادت کرده اند و می توان گفت با هر گلی که استقلال دریافت می کند برای هواداران استقلال انگار اتفاق نادری در فوتبال رخ داده است. حال سوال از منتقدان بی انصاف این است که آیا گل هایی که رحمتی دریافت کرده است نشان از ضعف وی داشتند؟ اگر آری آیا غیر از این است کم ضعف ترین و به تعبیری فنی ترین گلر ایران سید مهدی رحمتی است؟

رحمتی زحمت کشیده. بارها به زمین افتاده و بلند شده. سخت است که وقتی بلند شدی و دیگر به پرواز فکر می کنی تو را سنگ بزنند. یکی از دوستان می گفت احسان علیخانی در برنامه پر بیننده ماه عسل ۹۲ به خاطر جمله ای که در سال ۹۰ در یکی از برنامه هایش بیان کرده بود از مردم عذر خواهی کرد. واکنش ها بعد از عذرخواهی در آن برنامه آن طور که در سایت ها نمایان شد خیلی مثبت بوده و مخاطبان هم حرکت علیخانی را نشانی از شجاعت دانستند، زیرا که عده ای حتی آن جمله اشتباه وی را به خاطر نداشتند اما او با عذرخواهی و اعتراف به اشتباهی که انجام داد خود را بزرگ کرد.

سید مهدی رحمتی که خیلی ها عقیده دارند تصمیمش مبنی برکناره گیری از تیم ملی مناسب و به موقع بود با وجود غرور و هواداران بی شماری که دارد، در برنامه پربیننده نود از همه عذرخواهی می کند و کسی نمی گوید چقدر کار او زیباست. اینجا دیگر بحث آبی و قرمز نیست. بحث حق و عدالت وسط می آید که چرا آن یکی با اعتراف به اشتباه بزرگ می شود و دیگری نه! هدف از مثال غیر فوتبالی این است که اگر گاهی پرده تعصب را از پنجره چشم کنار بزنید قضاوتی منطقی خواهیم داشت. آن موقع مشخص می شود که درخواست حق مهدی رحمتی باید به کادر فنی تیم ملی دیکته شود تا بدانند که مطمئن تر از سید، هیچ گلر دیگری لیاقت پوشیدن شماره یک تیم ملی را لا اقل در سال های اخیر نخواهد داشت، مگر آن که به فاصله یک شب تمامی فاصله ها و ضعف های رقیبان کنار برود یا منتقدان غیر منطقی و سایرین به هدف خود یعنی افت روحی رحمتی برسند.

به یقین اشخاص ملاک نیستند ولی زمانی می رسد که فرد می شود مصداق باشگاه. رحمتی حال مصداق باشگاه استقلال است. حق رحمتی را می خورند همانند حقی که از باشگاه استقلال می خورند. سخت است سید مهدی رحمتی برای تیم من حتی در سخت ترین روزها و با به خطر انداختن سلامتی اش بازی کند ولی من از حق او دفاع نکنم. سخت است که او هر دفعه خنده بر لب آبی ها هدیه کند و ما سکوت به او وقتی باید از حقش دفاع کنیم. این حق به اندازه کافی نادیده گرفته شده است و این بار باید کفاشیان و کی روش پاسخ گو باشند. پدرانه برخورد کردن یقینا چیزی که تا به حال دیده ایم، نیست.

وقتی رحمتی از تیم ملی دور شود کوچک هایی مثل رحمان احمدی قدرت مانور در زمین آزادی را پیدا می کنند و در سمتی از زمین به سویی دیگر نگاه کرده و به سید مهدی رحمتی لبخند طعنه آمیز می زنند. میزان را عدل قرار دهید تا همانند گذشته، مرد شماره یک دروازه تیم ملی، قضیه برتر بودن خود را اثبات کند. به پرتغالی بگویید و خودتان هم بترسید از دل سیدی که شکسته شود…

هنوز هم رحمتی ها دلشان به هواداری خوش است که گر چه نتوانست وحید طالب لو را فیکس تیم ملی کند، اما یقینا می تواند سید مهدی رحمتی را به خانه دوم خود یعنی دروازه تیم ملی برگرداند و پیراهن شماره یک ایران را بر تن وی کند، زیرا که غیر از او این لباس بر تن هیچ کس و هیچ کس خوش نمی نشیند. نه گلری اهل حاشیه و نه گلری چندین سال پشت خط مانده و عقده ای شده، لیاقت پوشیدن پیراهن تیم ملی را دارد آن هم وقتی که یک رحمت در فوتبال ایران پرورش یافته برای همین امروزی که درون دروازه تیم ملی قرار بگیرد و در برزیل از این دروازه دفاع کند.

دیگر خیلی شاعرانه اش می شود این که آقایان لطفا باران رحمتی که در آسمان فوتبال ایران بر سر جهنم فوتبال کنونی می بارد را قدرشناس باشید. همین و تمام.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: